Dławica piersiowa jest objawem choroby wieńcowej serca, który często objawia się bólem w klatce piersiowej. Ten ból jest wynikiem niedostatecznego dopływu tlenu do mięśnia sercowego w porównaniu do jego zapotrzebowania. Zwykle dławica pojawia się podczas wysiłku fizycznego lub pod wpływem stresu, ale może również wystąpić spontanicznie.
Dławica piersiowa często jest wynikiem niezdrowego trybu życia, takiego jak brak aktywności fizycznej, niewłaściwa dieta, ekspozycja na dym tytoniowy oraz związane z nimi problemy zdrowotne, takie jak nadciśnienie tętnicze, wysoki poziom cholesterolu, cukrzyca i otyłość. Te czynniki mogą przyspieszać rozwój chorób układu krążenia, w tym choroby wieńcowej, której najczęstszą postacią jest właśnie dławica piersiowa, która powstaje, gdy niedokrwienie mięśnia sercowego zaczyna utrudniać jego prawidłowe funkcjonowanie.
W Polsce około 1,5 miliona osób cierpi na dławicę piersiową, głównie osoby starsze z dodatkowymi schorzeniami. Charakteryzuje się ona bólem lub dyskomfortem w klatce piersiowej, promieniującym do ramion, barków, łopatek, szyi, żuchwy czy pleców. Objawy te często pojawiają się podczas wysiłku fizycznego, stresu lub po obfitym posiłku, ustępując po odpoczynku. Oprócz bólu, mogą pojawić się duszności, uczucie zmęczenia, zawroty głowy, palpitacje serca oraz niepokój.
Prof. Piotr Jankowski, koordynator merytoryczny w Polsce kampanii „Poznaj swoją dławicę” w Polsce, podkreśla, że „dławica piersiowa to nie jest łagodna choroba. To schorzenie, które niesie ze sobą poważne konsekwencje: może zapowiadać wystąpienie zawału serca, obniża jakość życia, ogranicza aktywność fizyczną i społeczną, wiąże się z absencją chorobową, sprzyja depresji i wielu innym zaburzeniom”.
W przypadku wystąpienia powyższych objawów, lekarz zazwyczaj zleca szereg badań, takich jak EKG, test wysiłkowy, echokardiografia oraz badania krwi, aby ustalić przyczynę dolegliwości. Diagnoza potwierdzająca dławicę piersiową wymaga natychmiastowego rozpoczęcia leczenia, ponieważ może ona zwiastować zawał serca. U osób z dławicą ryzyko zawału jest kilkukrotnie wyższe niż u pacjentów w tym samym wieku bez tego schorzenia.
„Leczenie dławicy piersiowej ma na celu nie tylko zapobieganie zawałowi serca, ale także zahamowanie postępu choroby i złagodzenie objawów, aby pacjent mógł normalnie funkcjonować” – podkreśla prof. Jankowski.
Aby skutecznie leczyć dławicę, konieczne jest leczenie schorzeń sprzyjających, takich jak nadciśnienie, hipercholesterolemia, cukrzyca i otyłość. Farmakoterapia ma na celu kontrolowanie ciśnienia krwi, obniżenie poziomu cholesterolu oraz poprawę przepływu tlenu do mięśnia sercowego, co jest kluczowe w przypadku niedokrwienia. Leki powinny zmniejszyć nasilenie objawów, ale jeśli nie, konieczna może być modyfikacja terapii lub nawet leczenie zabiegowe, takie jak koronarografia z założeniem stentu lub pomostowanie wieńcowe (bajpasy). Ważne jest, aby takie zabiegi były stosowane wyłącznie w przypadku zwężenia tętnic spowodowanego blaszką miażdżycową, a nie w innych przypadkach.
Oprócz leczenia farmakologicznego, istotne jest również wprowadzenie zdrowych nawyków życiowych, takich jak regularny sen (minimum 7-8 godzin dziennie), unikanie dymu tytoniowego, rezygnacja z używania wyrobów tytoniowych (w tym podgrzewaczy tytoniu), zdrowa i zbilansowana dieta oparta na warzywach i owocach, oraz regularna aktywność fizyczna. Zaleca się 150 minut umiarkowanego wysiłku tygodniowo, co przekłada się na 20-30 minut dziennie. Ważne jest, aby wysiłek fizyczny był regularny i powodował lekkie zmęczenie.
Prof. Piotr Jankowski podkreśla, że „w leczeniu dławicy piersiowej kluczowe jest przestrzeganie zaleceń lekarskich (adherence) zarówno w zakresie farmakoterapii ale także w szerszym kontekście – w aspekcie właściwego stylu życia, na który składają się odpowiednia dieta, aktywność fizyczna, unikanie czynników, które mogą nasilać objawy choroby, a także nauka radzenia sobie z sytuacjami stresowymi”. I dodaje: „Współpraca na linii lekarz-pacjent odgrywa fundamentalną rolę w osiągnięciu sukcesu terapeutycznego. Pacjent, który ściśle przestrzega zaleceń, ma większe szanse na złagodzenie objawów, poprawę jakości życia oraz uniknięcie poważnych powikłań, takich jak zawał serca. Z kolei lekarz, poprzez edukację i monitorowanie postępów, może dostosować leczenie do indywidualnych potrzeb pacjenta, co zwiększa skuteczność terapii”.
Pochodzenie informacji: pap-mediaroom.pl
